Κάτι δεν πάει καλά ή κάτι πάει να γίνει πολύ καλό....Αυτή η ΄΄κρίση΄΄εμένα με έχει διαλύσει συναισθηματικα όντας ευάλωτη απέναντι σε οτιδήποτε μυρίζει γιασεμί ,αλληλεγγύη και συλλογικότητα .
Λοιπόν σήμερα δάκρυσα.Και κρατήθηκα πολύ για να μην κλάψω δυνατά .
Στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην ελληνική χαλυβουργία μπροστά στο εργοστάσιο βλέποντας βαθιά στα μάτια κάποιων ανθρώπων.Δεν είδα αχάριστους εργαζόμενους που βούλιαξαν την επιχείρηση ούτε αιμοβόρους συνδικαλιστές...Είδα κόκκινα γαρύφαλα στο πέτο με φόντο ρυτιδωμένα πρόσωπα και θλιμμένα χαμόγελα στα μάτια .Είδα περηφάνια που δεν τη λυγίζει η ταλαιπωρία και η αφραγκία.184 μέρες απεργίας και η φωνή υψωμένη.Για το 8ωρο για την αξιοπρέπεια για ότι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι ρεαλιστικό λόγω΄΄ κρίσης.΄΄..σε λίγο αν οχι και τώρα και η ύπαρξη μας η ίδια θα είναι μη ρεαλιστική λόγω ΄΄κρίσης΄΄ ...Καλό μήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου