Φοβάμαι μην τελειώσει απότομα η κρίση...

Έχω μπεί στο πετσί της εποχής και έχω κηρύξει εναν αδυσώπητο πόλεμο στα μεγάλα αφεντικά με καθημερινό αγώνα .Ξεκινώ από τις λεπτομέρειες .

Αντί για ψώνια φτιάχνω τις ντουλάπες μου.Βρίσκω θησαυρούς,ρούχα ,παπούτσια αξεσουάρ που χα ξεχάσει, άλλωστε η μόδα είναι πιο ελεύθερη και μποέμ από ποτέ κανείς δεν ασχολείται πια  με ανόητες λεπτομέρειες κι αν ασχολείται θεωρείται πασέ..

Αντί για ταβέρνα ψώνισα υλικά και με τα μισά από τα λεφτά που θα έδινα για 2 άτομα έκανα το τραπέζι σε 5 φίλους .Κι έχουμε τόσα πια να πούμε και νιώθουμε τόσο κοντά....

Δεν παίρνω ταξί ούτε αυτοκίνητο ,βάζω ίσια παπούτσια φορτώνω τα ΄΄ετοιμοπόλεμα ΄΄τακούνια στο σακίδιο στην πλάτη και περπατάω συνέχεια ακούγοντας μουσική.Και  μου φτιάχνει η διάθεση και ΄΄ελαφραίνω΄΄ αντί να κλείνομαι σαν το ποντίκι σε ένα  γυμναστήριο γεμάτο μικρόβια που το πληρώνω και τελικά δεν πατάω,όπως έκανα κάποτε ...

Και ο πόλεμος δεν σταματά εδώ 

Κλείνω την τηλεόραση της κρίσης.Ανοίγω παράθυρο στη φαντασία σε όποια εποχή και σε όποια ατμόσφαιρα γουστάρω εγώ.

Τα βιβλία που δεν διάβασα με περιμένουν.

Το ίδιο και οι ταινίες.

Και τα θέατρα.

Χαμός γίνεται .

Οι δημιουργοί ξεσαλώνουν αυτή την εποχή.

Το χουν βάλει πείσμα όλοι να γίνουν καλύτεροι.

Τέρμα οι αρπαχτές

.Ότι ήταν έτσι εξαφανίστηκε ή θα εξαφανιστεί.

Δεν έχει καμία ελπίδα.

Και το καλύτερο μου.

Τα σουξέ και οι σουξεδιάρηδες στη γωνία τους εκεί που τους πρέπει για αυτό το λίγο που πουλάνε πανάκριβα.

Όχι πρώτο τραπέζι πίστα.

Σα να έχουν ησυχάσει τα αυτάκια μας .

Εχει και η θλίψη τα καλά της λοιπόν.Σε γλυτώνει από την κατάθλιψη και τη μοναξιά του κενού και της ματαιοδοξίας .Τόσο καλά νιώθω ώρες ώρες που φοβάμαι μην τελειώσει απότομα η κρίση και βγούν με τα καγιεν πάλι όλοι μαζί κορνάροντας στην Κηφισίας φορώντας πούλιες και φτερά για να γιορτάσουν στη Βανδή τον πλούτο...Πιο λυσσαλέα από ποτέ !Μπρρρρρ...φοβάμαι.Το τέλος της κρίσης στην Ελλάδα....