Τα δύο πιο ανώφελα συναισθήματα που όχι μόνο δε μας προάγουν σαν άτομα αλλά μας κρατούν εντελώς ακινητοποιημένους είναι τα συναισθήματα της ενοχής και της αγωνίας.
Τα ενοχικά συναισθήματα αναφέρονται σε καταστάσεις που έχουν λάβει χώρα ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ενώ το συναίσθημα της αγωνίας είναι μια επινόηση που μας βασανίζει για κάτι που θα συμβεί ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Και ενώ αναφέρονται στο παρόν και στο μέλλον, μπλοκάρουν την ΤΩΡΙΝΗ ΣΤΙΓΜΗ μας και δεν μας αφήνουν να λειτουργούμε σωστά!
Η ενοχή και η αγωνία είναι η πιο κοινή μορφή άγχους στη σημερινή εποχή. Καταναλώνουν αλύπητα την ενέργειά μας, μάς εξουθενώνουν και δεν μας αφήνουν να χαιρόμαστε το παρόν.
Για ποιον λόγο αποδεχόμαστε τις ενοχές και τις αγωνίες που μας φορτώνουν; Προφανώς έχει να κάνει με το "νοιάξιμο" μας απέναντι στους άλλους. Μας έχουν διδάξει ότι είναι "κακό" να μην έχουμε ενοχές κι εξίσου "κακό" το να μην αγωνιούμε. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα δύο δεν νοιαζόμαστε αρκετά.
Φυσικά κανείς δε λέει ότι δεν πρέπει να αξιολογούμε τις παρελθοντικές συμπεριφορές μας, να διδασκόμαστε από αυτές και να επανορθώνουμε όπου χρειάζεται.
Ούτε θα πρέπει να μπερδεύουμε την αγωνία με τον προγραμματισμό του μέλλοντος, ο οποίος συνετά θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα.
Μιλάμε για ενοχή ή αγωνία όταν είμαστε νευρωτικά ακινητοποιημένοι στο παρελθόν ή στο μέλλον αντίστοιχα.
Οφείλουμε εν τέλει να καταλάβουμε ότι η ενοχή και η αγωνία ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ είναι το να δυσκολεύουν τη ζωή και να καταστρέφουν τις σχέσεις μας και ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται απόρροιες της αγάπης και του νοιαξίματος.
Το κλειδί είναι να είμαστε απόλυτα παρόντες στην τωρινή στιγμή και να παρατηρούμε συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι θα καταφέρουμε να αποφεύγουμε σκέψεις που μας ακινητοποιούν στο παρελθόν ή στο μέλλον.Δείτε περισσότερα
Τα ενοχικά συναισθήματα αναφέρονται σε καταστάσεις που έχουν λάβει χώρα ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ενώ το συναίσθημα της αγωνίας είναι μια επινόηση που μας βασανίζει για κάτι που θα συμβεί ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Και ενώ αναφέρονται στο παρόν και στο μέλλον, μπλοκάρουν την ΤΩΡΙΝΗ ΣΤΙΓΜΗ μας και δεν μας αφήνουν να λειτουργούμε σωστά!
Η ενοχή και η αγωνία είναι η πιο κοινή μορφή άγχους στη σημερινή εποχή. Καταναλώνουν αλύπητα την ενέργειά μας, μάς εξουθενώνουν και δεν μας αφήνουν να χαιρόμαστε το παρόν.
Για ποιον λόγο αποδεχόμαστε τις ενοχές και τις αγωνίες που μας φορτώνουν; Προφανώς έχει να κάνει με το "νοιάξιμο" μας απέναντι στους άλλους. Μας έχουν διδάξει ότι είναι "κακό" να μην έχουμε ενοχές κι εξίσου "κακό" το να μην αγωνιούμε. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα δύο δεν νοιαζόμαστε αρκετά.
Φυσικά κανείς δε λέει ότι δεν πρέπει να αξιολογούμε τις παρελθοντικές συμπεριφορές μας, να διδασκόμαστε από αυτές και να επανορθώνουμε όπου χρειάζεται.
Ούτε θα πρέπει να μπερδεύουμε την αγωνία με τον προγραμματισμό του μέλλοντος, ο οποίος συνετά θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα.
Μιλάμε για ενοχή ή αγωνία όταν είμαστε νευρωτικά ακινητοποιημένοι στο παρελθόν ή στο μέλλον αντίστοιχα.
Οφείλουμε εν τέλει να καταλάβουμε ότι η ενοχή και η αγωνία ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ είναι το να δυσκολεύουν τη ζωή και να καταστρέφουν τις σχέσεις μας και ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται απόρροιες της αγάπης και του νοιαξίματος.
Το κλειδί είναι να είμαστε απόλυτα παρόντες στην τωρινή στιγμή και να παρατηρούμε συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι θα καταφέρουμε να αποφεύγουμε σκέψεις που μας ακινητοποιούν στο παρελθόν ή στο μέλλον.Δείτε περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου